Mede namens mijn beide collega’s wens ik u allemaal een zalig 2017. Een nieuw jaar met vele nieuwe kansen voor onze Clemensparochie.
We hebben het jaar 2016 prachtig kunnen afsluiten met de ingebruikneming van onze herbouwde kerk. Zondag 18 december, een week voor kerstmis, zijn we teruggegaan van de Toel naar onze kerk. Dat was een moment waar velen van ons reikhalzend naar hebben uitgekeken. Een mis met drie heren! Waar vind je dat nog. Het koor dat weer op zijn vertrouwde plaats stond en daardoor ook veel beter tot haar recht kwam. Een swingend reüniekinderkoor met inmiddels uit de kluiten gewassen kinderen van rond de dertig en misschien nog wel ouder. We hadden zelfs acolieten (grotere misdienaars) meegenomen van het vasteland. Dat was om de goede samenwerking met Burgum en Dokkum te laten zien, maar ook omdat liturgie een schouwspel moet zijn, dat de hele mens aanspreekt: ogen, oren en reuk! En natuurlijk u als parochianen die dit allemaal niet wilden missen en daarom in groten getale aanwezig waren.
We lazen in het Evangelie toen dat de heilige Jozef een droom had. En ik heb toen in de preek gezegd:
Wij zijn vanmorgen ook ontwaakt uit een droom. Een droom die in eerste instantie op een nachtmerrie leek, want, laten we maar eerlijk zijn, vele parochianen hebben er ernstig aan getwijfeld of de kerk wel herbouwd zou worden. Van onze mooie Clemenskerk was na de brand in 2013 nog maar heel weinig over. Maar we zijn langzamerhand ontwaakt uit een droom die uiteindelijk een hele mooie droom is gebleken. De drie aartsengelen hier achter mij in de glas-in-loodramen, zwevend tussen hemel en aarde als boodschappers van God brengen ons vandaag een blijde tijding: we gaan kerstmis 2016 weer vieren in onze herbouwde kerk! Een kerk herrezen uit de as door vele gouden handen. Ik ga ze nu niet noemen: dat komt wel als we straks een officiële opening hebben en daarna de inwijding. Randolph Algera heeft dat prachtig verbeeld door de Fenix te schilderen hier boven mij. De Fenix is de vogel die herrijst uit de as, zoals de Clemenskerk herrezen is uit de as. Ik heb toen ook genoemd hoeveel werk er verzet is binnen de parochie den heb om een applaus gevraagd voor het kerkbestuur, een schijnbaar onvermoeibaar stel mensen van het eiland. Door hun adviseurs bijgestaan moesten ze vaak moeilijke beslissingen nemen die ook over veel geld gingen. Hulde voor hen! En ook voor de vele vrijwilligers die niet een ‘steentje’ maar een flinke ‘kei’ hebben bijgedragen. En niet op de laatste plaats onze koster Theo Kiewiet op wie zeker de laatste tijd heel veel is afgekomen. Maar samen hebben we het gered!
En zo konden we op 24 december kerstmis vieren.
De gezinsviering, de nachtmis en de viering op eerste kerstdag. Ik heb al gezegd dat het dan een voordeel is dat je pastoor (met twee keer een o) bent, want dan zijn de leukste dingen voor jezelf en dat was natuurlijk de eerste kerstavond in de nieuwe kerk. Wat een geweldige sfeer hadden we!
Een droom is uitgekomen, in ons uit de as herrezen Godshuis mochten we de geboorte van het Kerstkind vieren. Ik moet zeggen dat wij als priesters die hier mogen voorgaan in de vieringen ook zèlf nog wel een droom hebben. We dromen als voorgangers van een mooie toekomst van de geloofsgemeenschap op Ameland. Want die nieuwe kerk schept verplichtingen naar ons gevoel. De Clemenskerk blijft toch op de allereerste plaats de ontmoetingsruimte van God en mens! Hier wacht God op ons. En het hangt van òns af of we kómen! U kent vast allemaal nog die prachtige foto waarop je door de hoofdingang van de afgebrande kerk zicht had op het tabernakel. Het glom en glansde ons tegemoet. Het tabernakel was niet meer open te krijgen. Dat moest met wonder geweld gedaan worden. Ik heb dat steeds heel symbolisch uitgelegd als de blijvende aanwezigheid van Jezus Christus in ons midden: kerk of geen kerk! Op zondag 18 december is Jezus weer thuisgekomen. Hij woont weer midden onder ons in zijn nieuwe tabernakel, dat een ereplaats heeft op het priesterkoor. En dáár wacht Hij op ons, met alle geduld, maar ook vol van verwachting. Het is alsof we op kraamvisite mogen gaan! En wie zou dàt nou weigeren! Wìj toch zeker niet!
Pastor Paul Verheijen