Op zaterdag 17 jan. is overleden Oeke de Haan. Hij is geboren op Ameland maar hoeveel en hoe ver hij ook zwierf over de wereld, altijd kwam hij weer terug naar Ameland. Het was als de grond onder zijn voeten.
OEKE, zoon van Bertus de walvisvaarder en Antje Metz. Geboren in het witte huisje te Nes, nu Het Witte Paard.
OEKE, de dondersteen van 3 broers en 5 zussen die met krabben in zijn broekzak thuiskwam en meer van strandjutten hield als van school.
OEKE, die uiteindelijk toch zijn best deed op school om als hoge pief bij de Holland-Amerikalijn de wereld te verkennen,45 jaren lang.
OEKE, die zich desondanks niet zo gedroeg en iedereen in zijn waarde liet.
OEKE, die het geluk had twee grote liefdes in zijn leven te hebben gekend en twee dochters en kleindochters kreeg en in zijn leven 6 trouwe viervoeters heeft mogen houden.
OEKE, die met volle teugen van het leven genoot en aan alles een positieve draai wist te geven: ”Kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt er naast.” Was zijn lijfspreuk.
OEKE, die genoot van de jacht, het vissen en garnalen kruien en zo kon genieten van wat de natuur te bieden had.
OEKE, die zo intens genoot van zijn hobby’s dat hij ze op twee werelddelen moest uitoefenen.
OEKE, die de meest onbegaanbare paden wist te bewandelen: letterlijk en figuurlijk.
OEKE, een inspirerende, begripvolle, geduldige en liefdevolle man, vader, broer, vriend en opa.
OEKE, die nog veel plannen had, voor de duvel en kanker niet bang, een moedig leven heeft geleid en een moedige strijd gestreden: een rots in de branding.
OEKE, een puur mens en een pure man; wat missen we hem en zijn gewoontes.
STUURLOOS ZIJN WE ZONDER HEM.
Wat en hoe hij geloofde uitte hij niet zo, maar duidelijk was wel dat hij zich gedragen wist in het leven. Hij sprak er niet over maar bewaarde het in zijn hart.
Wij hebben met velen afscheid van hem genomen en hem toevertrouwd aan de handen van Hem die zegt: Ik-zal-er-zijn. Moge hij, geboren uit God nu geborgen zijn in God, rusten in vrede.