Op dinsdag 27 januari is in de leeftijd van zevenenzeventig jaar overleden onze medeparochiaan Paulus Brouwer.
Geboren en getogen in Buren, Ameland groeide hij samen met zijn broers en zussen op.
Het verdriet om het vroegtijdig overlijden van zijn moeder, hij was nog maar zeven jaar toen dat gebeurde, heeft hij altijd met zich meegedragen. Het was juist op de bijzondere momenten in zijn leven van eerste communie, huwelijk, de komst van zijn kinderen dat Paulus zijn moeder erg miste.
In 1965 trouwde hij met Anneke Brouwer. Ze hadden het goed samen, waren gelukkig met elkaar. De komst van Triveni en Sushma gaf een extra glans en kleur aan hun leven.
Paulus was gek met hen.
Hij was een gelovig mens die met heel zijn hart gehoor gaf aan de stem van de Herder; die Hem volgde door in Zijn Naam er-te-zijn voor wie een beroep op hem deed.
Hij was boer, later naast zijn werk bij Wagenborg alleen nog schapenboer, en ook daarin liet hij zich leiden door die grote Herder.
Herderschap en verbondenheid lijken bij elkaar te horen als de dag bij de nacht.
Een verbondenheid die er was tussen Paulus en zijn kudde schapen, maar die er ook was tussen Paulus en zijn liefsten, zijn dierbaren, de mensen met en voor wie hij leefde, aan wie hij zijn beste krachten gaf.
Zingen in het Clemenskoor, muziek maken; het is emotie, het is een manier om het onzegbare te uiten. Paulus deed het met hart en ziel…
De laatste jaren waren niet gemakkelijk; Paulus werd ziek en daardoor steeds meer afhankelijk van anderen, in het bijzonder van Anneke.
Toch nog onverwacht kwam er een einde aan zijn leven en is hij teruggekeerd naar de bron van alle leven. We mogen er op vertrouwen dat hij voorbij de grens van de dood,
nu leeft bij God.
We wensen Anneke de kinderen en kleinkinderen, allen die delen in het verdriet om zijn heengaan alle kracht dit sterven te verwerken. Moge zijn vertrouwen in de Levende hen allen tot troost en bemoediging zijn. Dat de vele dierbare en blije herinneringen aan zijn leven de leegte om zijn heengaan moge vullen……..