Zusters en broeders,

“Ze vingen die nacht niets” (Johannes 21: 3) staat er in het Evangelie. Nadat ze de kruisiging van Jezus vanuit de verte hadden zien gebeuren, nadat er een leeg graf was gevonden, waren ze maar weg gegaan uit Jeruzalem en probeerden ze hun oude beroep: het vissersvak, maar weer op te nemen. Maar, ik weet niet of u die ervaring ook wel eens hebt, als het één keer tegen zit, dan lukt ook nìks meer! Zelfs datgene waar je goed in was lijk je te hebben verleerd. Een hele nacht vissen en dan nul noppes vangen! Het moet toch niet gekker worden! Het is niet alleen nacht in de zin van de periode van zonsondergang tot zonsopgang, maar het is nacht in het léven van de leerlingen! Geen straaltje licht valt er meer te ontdekken. Zelfs God lijkt verder weg dan ooit. Voor hoeveel mensen geldt dat niet. Alles wat je probeert mislukt, alles valt je uit de handen, je baan raak je kwijt, je schoolcijfers lijken wel een toto-formulier, je vrienden blijven weg, familierelaties lopen op de klippen, je hebt er geen grip meer op en je vóélt dat het verkeerd gaat. Zo menselijk is ook het verhaal van de leerlingen! Maar het wordt ochtend en er schiet je een mens te hulp, die oog heeft voor je vermoeidheid, voor je teleurstelling. Als je Jezus dichtbij weet, of je Hem nou herkent of niet, is de nacht voorbij en begint er een nieuwe dag, een nieuwe kans op leven, voluit leven, verrijzenis, Pasen!

Hij vraagt hen of ze wat vis voor Hem hebben. Maar ze hebben Hem niets te bieden. Dan nodigt Jezus (op dat moment een onbekende vreemdeling voor hen) hen uit om de netten nog maar eens uit te gooien. Zonder tegenstribbelen doen ze wat de onbekende zegt. En ze dóén me daar een vangst! Het net is nog te zwaar om op te halen! Bij zo’n wonder komen er blijkbaar herinneringen op en één van de leerlingen herkent de stem van Jezus en zegt tegen de anderen: “Het is de Heer!” (vers 7) Wat een vreugde! Wat een onvoorstelbare vreugde! Ze zitten in de boot en Jezus staat aan de kant, maar Petrus springt in het water en weet niet hoe snel hij moet zwemmen om bij Jezus te komen! De anderen brengen de boot met de barstensvolle netten naar de kant. En samen gaan ze ontbijten. In stilte want niemand durfde Jezus iets te vragen. Dat kennen we zelf ook wel: soms ben je zo verschrikkelijk gelukkig dat je geen woorden kunt vinden om je gevoelens uit te drukken. Je zit stil bij elkaar en geniet alleen maar!

Zo wil de Eucharistieviering ook zijn: een ontmoeting met de verrezen Heer. Elke zondag weer is Hij bij ons en nodigt ons uit om bij Hem te komen eten. Vaak hebben we een week of zelfs meerdere weken achter ons sinds de laatste ontmoeting met Jezus. Een tijd waarin er van alles gebeurd is. Een week misschien wel met teleurstellingen. Mensen die je vertrouwde zijn je bar tegengevallen, je zorgen groeien je langzamerhand boven je hoofd. Griekenland, Cyprus en nu weer Slovenië dreigen ons mee te zuigen in hun financiële crisis. Tonnen vlees die teruggehaald moeten worden, omdat er iets niet klopt. De jonge dictator van Noord-Korea die dreigt met allesvernietigende atoomwapens en je weet nog niet waar zo’n heethoofd toe in staat is…

En wie weet wat er ons volgende week boven het hoofd hangt….

Maar nu zijn we hier bij elkaar op een plek waar we Jezus mogen ontmoeten. Waar Hij ons de Schriften uitlegt en ons bij Hem aan tafel uitnodigt. Pasen is geen eendagsvlinder, geen jaarlijkse gebeurtenis waarna we weer overgaan tot de orde van de dag. Pasen vieren we elke zondag opnieuw. En het gevaar met dingen die je vaak meemaakt is dat de spanning eraf gaat. Dat je je dat blije, stille geluk van de eerste keer niet meer kunt voorstellen. Maar vraag het maar eens aan de kinderen die over twee weken hun eerste Heilige Communie doen in deze parochie en die zich zodadelijk aan ons gaan voorstellen: hoe spannend het is en hoe ze uitkijken naar zondag 28 april.

Misschien moet Jezus aan ons dezelfde vraag stellen die Simon, de zoon van Johannes te horen krijgt: “Heb je Mij méér lief dan dezen Mij liefhebben?” (vers 15a) wijzend op de andere apostelen. En misschien moet Jezus net als toen niet tevreden zijn met ons al te gemakkelijke antwoord: “Ja, Heer, Gij weet dat ik U bemin.” (vers 15b) Misschien moet Jezus ons nòg eens vragen: “Heb je Mij lief?” (vers 16) en nòg eens, voor de derde maal: “Heb je Mij lief?” Zouden wij er nèt zo verdrietig van worden als Petrus? Zouden wij ons herinneren, net als Petrus, hoe vaak we Jezus verloochend hebben? Hoe vaak we hebben gedaan alsof we Hem niet kenden? Hoe vaak we hebben meegezongen in het koor van hen die zeiden niet zoveel meer te hebben met geloof en kerk. Die zeggen dat ‘àls God al bestaat, Hij blijkbaar in slaap gevallen is, daarboven’. Nee, Jezus heeft volkomen gelijk als Hij na één liefdesbetuiging van onze kant, toch nog maar even dóórvraagt. Of we wel ècht om Hem geven.

Jezus vraagt aan ons om zorg voor de kudde. Om de lammeren te weiden, om de schapen te hoeden en te weiden. Dàt is wat een parochie inhoudt: mensen die zorg hebben voor de kleinen, die de kinderen bij Jezus brengen voor hun eerste heilige Communie. Maar ook mensen bij wie oudere, hulpbehoevende mensen een luisterend oor vinden. Een groep mensen die getuigen van een levend geloof in Pasen. Onze parochie stelt ons de vraag om te leven en te geloven naar zìjn voorbeeld. Hij immers heeft ons het eerst liefgehad. Hij zal ons nooit in de steek laten, nooit zeggen dat Hij ons niet kent, ook wanneer het zover is dat “we onze handen uitstrekken, een ander ons zal omgorden en ons zal brengen waarheen we niet willen.” (vers 18) De trouw van Jezus zullen we ons eigen moeten maken. Ons eigen mógen maken! Trouw ook aan dat tafereel aan de oever van het meer, dat elke zondag weer herhaald wordt in onze kerken. Het is een ontroerend tafereel van een Heer die ’s ochtends met zijn leerlingen samenkomt om bij hen te zijn en met hen samen aan tafel te gaan!

Amen

 

VOORBEDEN 3E ZONDAG VAN PASEN 2013

 

Goede Vader in de hemel,

we willen U vanmorgen bidden  voor onze wereld.

Een wereld die in crisis is op allerlei gebieden.

De economie baart ons zorgen, mensen raken hun baan kwijt;

regeringsleiders dreigen met vernietiging door atoomwapens;

mensen in Amerika die meer vertrouwen op vuurwapens dan op liefde.

Kortom: het lijkt wel alsof de duister is.

Dat Uw uit de dood verrezen Zoon Jezus, licht mag brengen.

Laat ons bidden:

 

Goede Vader in de hemel,

we bidden U ook voor Uw Kerk hier op aarde,

voor paus Franciscus, de bisschoppen, pastores en parochianen,

dat zij allen in het dagelijks leven mogen laten zien,

dat ze blije leerlingen van Jezus willen zijn.

Maak ook van deze Eucharistieviering een feestelijke ontmoeting,

dat we Jezus in zijn Woord en aan zijn Tafel zullen aantreffen

en zo met Hèm opnieuw het feest van Pasen mogen vieren.

Laat ons bidden:

 

Goede Vader in de hemel,

Jezus vraagt aan zijn leerling Petrus of deze wel van Hem houdt.

Driemaal heeft Petrus Hem verloochend op Witte Donderdag.

Driemaal opnieuw vraagt Jezus hem naar zijn bedoelingen.

Dat mag Jezus ook bij òns doen: vragen om zorg voor zijn kudde.

Help ons om in onze Sint Clemensparochie om te zien naar elkaar.

Dat er hier voor jong en oud voldoende aandacht is

en vandaag denken we in het bijzonder aan onze communicanten,

die over twee weken  voor het eerst bij Jezus aan tafel gaan.

Bescherm hen en de gezinnen waarin ze opgroeien.

Laat ons bidden: