Myanmar, het vroegere Birma, staat dit jaar centraal in de Wereldmissiemaand. Sinds 1962 zuchtte het volk daar onder militaire dictatuur. We kennen de strijd van Aung San Suu Kyi, een kleine, tengere, maar uiterst dappere vrouw, die vocht voor de vrijheid. Die is er nu.Het land kan zich opbouwen. De Kerk kan zich opbouwen. Maar hoe leef je samen, als etnische groeperingen en als religies, na zo’n dictatuur? De katholieke Kerk, een minderheid, bouwt zich op . scholing is er nodig, kennis om de ontwikkeling gaande te houden. Zij vragen onze aandacht. Zij bruisen van leven en hoop en enthousiasme. Wij maken ons zorgen. Onze Kerk lijkt oud en moe. We zoeken nieuw elan.We komen elkaar tegen, op Wereldmissiedag. Vanuit twee verschillende bewegingen, ontmoeten we elkaar. Zijn wij de gevers en zij de ontvangers? We hebben van elkaar veel te ontvangen. Veel religies leven in Myanmar naast elkaar. Dat gaat ook bij hen niet vanzelf. We zijn geografisch ver van elkaar verwijderd. Maar in ons verlangen om de Kerk van Christus te vormen elkaar zeer nabij. Als we met een groot hart geven en met een groot hart ontvangen, zijn we echt broeders en zusters. Die laten elkaar niet vallen.

Myanmar

Herman Agterhoek
Missiesecretaris bisdom Groningen Leeuwarden