Beste mensen, jong en oud,

Het is de tweede keer dit jaar dat we bij elkaar gekomen zijn voor een jongerenviering op Ameland. Dat geeft het popkoor de gelegenheid om te laten horen wat ze waard zijn en wat ze hebben geleerd op de zangrepetities. En het is voor ons als parochie een kans om de boodschap van Jezus Christus op een eigentijdse manier aan jullie over te brengen.

We hebben Pasen gevierd en dat is het grootste feest dat de Kerk kent. Kijk: het is natuurlijk mooi om kerstmis te vieren. Mensen zijn altijd hartstikke blij als er een baby geboren wordt: ooievaar in de tuin, roze of lichtblauw, hangt er van af of het een meisje of een jongen is. Visite, cadeautjes, slingers in de kamer: kortom: één en al feest! En wij vieren de geboorte van Jezus in een stal in Bethlehem als één van de grootste feesten van de wereld: prachtig versierde kerstbomen, kerststallen, lekker eten, vrije dagen, naar de kerk gaan wat anders haast nooit gebeurt! Feest dus!

Maar het is je misschien wel eens eerder opgevallen: we zijn als Kerk aardig eigenwijs! Voor ons is Pasen een veel groter feest. Ongehoord, nog nooit vertoond. Een man die dood en begraven was blijkt na drie dagen te zijn opgestaan uit zijn graf. Een stel vrouwen die naar het graf waren gegaan om het dode lichaam van Jezus te gaan verzorgen, vinden het graf leeg! Helemaal leeg! Kijk: de geboorte van een kind is heel erg mooi. En gelukkig gebeurt dat elke dag duizenden keren verspreid over de hele wereld. Maar een dode die uit zijn graf opstaat en daarna op visite komt bij oude vrienden, leerlingen van Hem, zijn apostelen. Dàt was nog nooit gebeurd. En dat moet gevierd worden! Dat was al dirèct duidelijk voor de leerlingen van Jezus en voor zijn moeder Maria. Zìj zijn het dan ook die begonnen zijn dit verhaal door te vertellen. Aan wíé het maar horen wilde!

En dat verhaal is nog steeds de moeite waard om doorverteld te worden. Ook aan jonge mensen, zèlfs aan kinderen! Waarom? Denk eens even terug aan het eerste verhaal dat we gehoord hebben, van die driftkop van een jongen. Geen zelfbeheersing! Elke keer als hij zijn zelfbeheersing verloor moest hij van zijn vader een spijker in de schutting slaan. Nou, dat werden heel wat spijkers in die schutting. Maar hij begon wèl na te denken! En toen mocht hij de spijkers weer uit de schutting vandaan halen, elke keer als hij zijn zelfbeheersing onder controle hield. Wat de jongen níét kon voorkomen, was dat er wèl spijkergaten achterbleven in de schutting. Het waren net littekens in de schutting, al die spijkergaten.

Waarom wordt zo’n verhaal nou verteld? Wat heeft dat nou met jóú te maken? Wees eens eerlijk! Als je in de puberteit zit, dat is zo’n mooi woord, dan zit je regelmatig met jezelf in de knoop. Je voelt je vervelend, hebt misschien nergens zin in. Het lijkt wel alsof iedereen er op úít is om jou het leven moeilijk te maken. Leraren die net na de vakantie een toetsweek gaan houden, zodat je nòg niet vrij bent. Ouders lijken je al helemaal niet meer te begrijpen. Je mag ook nooit wat! En dan je zelfbeheersing verliezen lijkt de normaalste zaak van de wereld. Vaak heb je er daarna al làng weer spijt van, maar om dàt toe te geven…. En als ik zèlf eerlijk ben dan verlies ik, terwijl ik al haast mijn pensioen heb, ook nog wel eens mijn zelfbeheersing. En dan zèg je dingen waarvan je eigenlijk gelijk al weer spijt hebt. Dus de ouderen hier, opa’s en oma’s, vaders en moeders, maken die fout ook heus wel eens. Wat je ervan kunt leren is dat het littekens achterlaat. Denk maar aan Jordy (deze week op televisie) die verschrikkelijk gepest werd op school. Dat neemt die jongen zijn leven lang mee! Gelukkig hebben ze dat nu uit kunnen praten, maar het litteken dat blijft, het spijkergat blijft open, de schutting zal nooit meer hetzelfde zijn!

Jezus werd op een houten kruis vastgespijkerd op Goede Vrijdag. En nadat Hij was opgestaan uit het graf bleven de wonden in zijn handen en voeten, daar waar de spijkers hadden gezeten. En ook de wond in zijn zijde, daar waar de soldaten een speer hadden ingestoken om te kijken of Jezus al dood was. Die wonden zijn gebleven, ook toen Jezus niet meer in zijn graf lag, toen Hij weer levend was!

Eén van de leerlingen, Lucas, heeft daar vele jaren later een verhaal over geschreven, het levensverhaal van Jezus. Dat verhaal wordt in de Kerk doorverteld. Jezus zèlf legde het uit aan die twee vroegere vrienden van Hem die onderweg naar huis, naar Emmaüs waren. Hun vriend Jezus was immers gestorven op een kruis en daarmee was al hun hoop verdwenen. Denk je dat Jordy nog hoop had na al het gepest op school door zijn klasgenoten? Lijkt me niet! Dan heb je iemand nodig die met je meeloopt, naar je luistert en je helpt.

Jezus ìs zo iemand. En straks gaan we weer met Hem aan tafel. Je bent daar altijd welkom als je één keer je eerste Communie hebt gedaan. Waarom? Omdat we wel wat hulp kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld alleen al om die zelfbeheersing van ons onder controle te krijgen. Alleen daarvoor zijn de verhalen uit de bijbel en de communie hard nodig!

Amen

 

VOORBEDEN ZATERDAG 3 MEI 2014

 

Goede Vader in de hemel,

als een èchte Vader kent U uw kinderen allemaal heel goed.

U weet ook dat wij mensen: kinderen, jongeren en ouderen,

nogal eens onze zelfbeheersing verliezen.

We zijn er vanavond voor gewaarschuwd dat zoiets littekens achterlaat,

spijkergaten in de schutting van ons leven.

Vader, help ons om onze zelfbeheersing onder controle te krijgen.

Laat ons bidden:

 

Goede Vader in de hemel,

altijd al zijn er kinderen die gepest worden op school.

Elke dag gaan ze met angst naar school: wat zal er vandaag weer gebeuren?

Voor velen laat dat littekens achter, nare herinneringen.

Voor sommige volwassenen houdt dat ook nooit meer op:

ook op hun werk, hun kantoor of hun club blijven ze gepest worden.

Wilt U hen steunen op hun weg door het leven?

Laat ons bidden:

 

Goede Vader in de hemel,

we hebben als Kerk weer Pasen gevierd, het grootste kerkelijk feest van het jaar.

We hebben vanavond gehoord hoe Jezus met zijn vrienden op stap is,

om hen te steunen en hen uit te leggen wat er gebeurd is bij dat lege graf.

Jezus gaat ook deze avond met ons aan tafel wanneer we ter communie gaan.

We kunnen U daarvoor nooit genoeg bedanken, Vader.

Laat ons bidden: